Chronisch depressieve klachten
Het woord “depressief” hoor je tegenwoordig vaak. Mensen plakken zichzelf dat label op, zonder een professional te raadplegen. Wanneer je een teleurstelling te verwerken hebt, of je een moment of periode meemaakt waarin je wat somberder bent dan normaal, hoeft dit niet te betekenen dat er daadwerkelijk sprake is van depressiviteit. Soms kan een mensenleven stressvol zijn, of is er afscheid van mensen. Het is dan normaal om somberheid en verdriet te ervaren. Vaak is zijn deze gevoelens na een aantal dagen een stuk minder of geheel verdwenen. Wanneer deze klachten echter heel lang aanhouden (minimaal twee weken), of je juist geen idee hebt wat de reden kan zijn van de somberheid, dan kan dit een aanwijzing zijn voor de aanwezigheid van serieuzere klachten zoals depressiviteit. Dit is niet zomaar iets. Het is een psychische stoornis die een grote impact op het leven kan hebben.
Als we het hebben over een “gewone” depressie, dan is dit een vitale depressie. Deze is het meest ingrijpend en verstorend wat klachten betreft. Deze depressie kan in lichte, matige of ernstige mate aanwezig zijn. Soms is het verschil tussen deze categorieën niet erg duidelijk. Dit komt omdat een lichte depressie kan overgaan in een matige of ernstigere depressie en andersom. Het stellen van een diagnose is een momentopname en is meetbaar aan de hand van aanwezige (of afwezige) klachten. Vooral bij lichtere symptomen, is de kans groot dat bijvoorbeeld de huisarts deze onvoldoende herkend. Een betrouwbare diagnose kan dan ook het beste worden gesteld door een psychiater of GGZ-psycholoog.
Een depressie is te herkennen aan ten minste vier van deze symptomen:
Het aantal aanwezige klachten is een veelgebruikte maat voor de ernst van depressie:
licht (4-5 symptomen), matig (6-7) en ernstig (8-9).
Wanneer de depressieve klachten langer dan twee jaar aanhouden, spreken we van chronische depressiviteit. Een chronisch depressieve stoornis of dysthyme stoornis. In de laatste DSM zijn deze samengevoegd onder de naam persistent depressieve stoornis. Vaak is er dan sprake van lichte of milde klachten. Hoewel er ook mensen zijn die chronisch ernstig depressieve klachten hebben. Los van de eerder genoemde criteria, zijn er ook nog andere factoren die invloed hebben op de zwaarte van het leven met (lichte of matige) depressieve klachten. Zijn er bijvoorbeeld naast de depressie ook nog andere psychische aandoeningen aanwezig, of is er sprake van lichamelijke klachten (comorbiditeit). Het grote verschil tussen een “gewone” depressie en een chronische depressie, is het feit dat een depressie uitdooft en na een tijdje of periode geheel verdwijnt. Bij de chronische variant houden de klachten (in de meeste gevallen wat minder intens) langdurig aan. Juist dit zorgt voor een gevoel van uitzichtloosheid, en maakt het leven erg zwaar.
Naast de chronische variant, kan er ook sprake zijn van een recidiverende depressie. Hierbij is er sprake van een lange periode (maanden of jaren) waarbij de klachten geheel zijn verdwenen. Ook is het zo dat er tijdens chronisch depressieve klachten, een wat zwaardere depressie bij komt. Dit is een zogenoemde “dubbele depressie”..
Het woord “depressief” hoor je tegenwoordig vaak. Mensen plakken zichzelf dat label op, zonder een professional te raadplegen. Wanneer je een teleurstelling te verwerken hebt, of je een moment of periode meemaakt waarin je wat somberder bent dan normaal, hoeft dit niet te betekenen dat er daadwerkelijk sprake is van depressiviteit. Soms kan een mensenleven stressvol zijn, of is er afscheid van mensen. Het is dan normaal om somberheid en verdriet te ervaren. Vaak is zijn deze gevoelens na een aantal dagen een stuk minder of geheel verdwenen. Wanneer deze klachten echter heel lang aanhouden (minimaal twee weken), of je juist geen idee hebt wat de reden kan zijn van de somberheid, dan kan dit een aanwijzing zijn voor de aanwezigheid van serieuzere klachten zoals depressiviteit. Dit is niet zomaar iets. Het is een psychische stoornis die een grote impact op het leven kan hebben.
Als we het hebben over een “gewone” depressie, dan is dit een vitale depressie. Deze is het meest ingrijpend en verstorend wat klachten betreft. Deze depressie kan in lichte, matige of ernstige mate aanwezig zijn. Soms is het verschil tussen deze categorieën niet erg duidelijk. Dit komt omdat een lichte depressie kan overgaan in een matige of ernstigere depressie en andersom. Het stellen van een diagnose is een momentopname en is meetbaar aan de hand van aanwezige (of afwezige) klachten. Vooral bij lichtere symptomen, is de kans groot dat bijvoorbeeld de huisarts deze onvoldoende herkend. Een betrouwbare diagnose kan dan ook het beste worden gesteld door een psychiater of GGZ-psycholoog.
Een depressie is te herkennen aan ten minste vier van deze symptomen:
- Sombere stemming gedurende het grootste deel van de dag.
- Duidelijk minder interesse in activiteiten die leuk zouden moeten zijn.
- Veranderende eetlust en duidelijke gewichtstoename of gewichtsverlies.
- Verstoord slaappatroon, slapeloosheid of meer slapen dan normaal.
- Veranderingen in activiteitenniveaus, rusteloosheid of zich beduidend langzamer bewegen dan normaal.
- Vrijwel alle dagen vermoeidheid of energieverlies.
- Gevoel van schuld, hulpeloosheid, bezorgdheid, en/of vrees.
- Verminderde capaciteit om zich te concentreren of besluiten te nemen.
- Gedachten aan zelfdoding.
Het aantal aanwezige klachten is een veelgebruikte maat voor de ernst van depressie:
licht (4-5 symptomen), matig (6-7) en ernstig (8-9).
Wanneer de depressieve klachten langer dan twee jaar aanhouden, spreken we van chronische depressiviteit. Een chronisch depressieve stoornis of dysthyme stoornis. In de laatste DSM zijn deze samengevoegd onder de naam persistent depressieve stoornis. Vaak is er dan sprake van lichte of milde klachten. Hoewel er ook mensen zijn die chronisch ernstig depressieve klachten hebben. Los van de eerder genoemde criteria, zijn er ook nog andere factoren die invloed hebben op de zwaarte van het leven met (lichte of matige) depressieve klachten. Zijn er bijvoorbeeld naast de depressie ook nog andere psychische aandoeningen aanwezig, of is er sprake van lichamelijke klachten (comorbiditeit). Het grote verschil tussen een “gewone” depressie en een chronische depressie, is het feit dat een depressie uitdooft en na een tijdje of periode geheel verdwijnt. Bij de chronische variant houden de klachten (in de meeste gevallen wat minder intens) langdurig aan. Juist dit zorgt voor een gevoel van uitzichtloosheid, en maakt het leven erg zwaar.
Naast de chronische variant, kan er ook sprake zijn van een recidiverende depressie. Hierbij is er sprake van een lange periode (maanden of jaren) waarbij de klachten geheel zijn verdwenen. Ook is het zo dat er tijdens chronisch depressieve klachten, een wat zwaardere depressie bij komt. Dit is een zogenoemde “dubbele depressie”..
